Aşk ile iş; bu ne iş!

Bir televizyon ka­na­lı­, ilişki tür­le­rin­den “İşyeri Aşk­la­rı” konusunu ir­de­lemiş; ilginç bir yaklaşım! Birlikte yaşamak zorunluysa bir işyerinde, araştırmada konu edilen duygusal gelgitler, yan yana ye­mek yemenin verdiği haz gibi değer taşır.

Televizyondaki programda, her iki cinsin eko­no­mik, duy­gu­sal ve sos­yal ne­den­ler­d­en ötürü bir­bir­le­ri­ne yas­lan­ma gereksinimi işlenmemiş; gerçek neden bu aslında! Küçük yaş­ta, okul­da­ki sı­ra ar­ka­daşlığının dön­me do­la­bı­na bi­nip, yük­sek­ler­de gö­nül uçur­ma­ya ben­ze­me­yen bu tür iliş­ki­ler, bi­raz so­rum­lu­luk ve man­tık da is­ter... Ders bitiminde nerede bu­lu­şa­bi­le­cek­lerini kararlaştıramayan, yürekleri korkudan çırpınan birer liseli değil artık onlar… He­ye­ca­nları dorukta, sorumlulukları diz boyu, duyguları değişken…

Son­ra, yıl­lar bir­bi­ri­ni ite­rek iler­ler­ken okul aşk­la­rı, ye­ri­ni ma­hal­le aşk­la­rı­na bıra­kı­yor. Sos­yal du­ru­mu dü­şük olan­la­rın il­gi gös­ter­di­ği bu tür iliş­ki­ler, ya­şa­yan­lar için hep zor­lu bir bil­me­ce­nin ka­re­le­ri gi­bi boş kalmaya tutsak oluyor. Da­ki­ka­sı in­ce­den he­sap­lan­mış, doldurulması zor olan bu tür iliş­ki­ bilmeceleri, mahallenin dar sokaklarında söze dönüşüyor. Birlikte gezilecek yer­ler sı­nır­lı­dır, zaman dar, gözü açık mahalleli perdelerin arkasındadır… Ma­hal­le­ baskısı, bu aş­kın adını önceden koymuştur: Yasak aşk!

Ki­mi­ne gö­re yasaktır; icabına bakılmalı… Ki­mi­ne gö­re, na­mus kaldırmaz bir edepsizliktir, baş göz edilmeli…

Bir­bir­le­ri­ne duy­duk­la­rı sevginin adını bi­le ko­ya­ma­dan, so­nun­da olan­lar olur; iki genç, ko­nu kom­şu­nun ara­ya gir­me­siyle ya bir­le­şir­ler, ya­ da genç kı­zın hüs­ran dolu ıslak bakışları ardından ilişki zorla biter… Erkek başka bir dalın üzerine konmuş, mahalleye uzaktan bakar olmuştur.

Beyaz perde filmleri bu tür aşklara çokça yer verdi, mendil satarlardı sinema kapılarında… İzlediğim araştırma, iş arkadaşlığının aşka dönüşüp aynı çatı altında büyümesini, mahalle ilişkisinden daha sağlıklı, özgür ve sonuca gitme açısından daha sağlam görüyor.

Yani bu araştırmaya göre, evde oturup koca bekleyenler daha şanssız günümüzde…

Mahalle aşklarının gizemi ve heyecanı bir başka güzeldi. Sevginin yanında namus unsuru, dürüstlük, babayiğitlik ekliydi. Mahallenin erkeği sevdi mi tam severdi! Sokak aralarının bıçkın delikanlıları artık yok… Zaten eski mahalle düzeni de kalmadı.

İş âşıkları, geçmiş güzellikleri, eski filmlerde izlediklerinde emeksiz sevginin yozluğunu elbet hissediyorlardır. Tadına varamadan, saklanmadan, gizlenmeden, babadan azar işitmeden yaşanan aşkın ne albenisi var, söyler misiniz? Salt bir cüzdana indirgenen anlaşmaların birkaç günlük sevinci yeter mi emek verilmiş aşklara?

Çocuklarınıza anlatılacak bir aşk anısı olmayan anne babanın rengi sadece beyazdır; hoş, genç kuşağın da aşkı renklendirerek yaşadığı pek söylenemez.

Hasan TEOMAN / [email protected]