Hani aşk asla yenik düşmezdi? Peki biz niye yenildik sevgili?
Hani aşk yoluna ne çıkarsa çıksın hakkından gelirdi?
Hani hayat suskun bir kuştu kanadında sevdayı taşıyan?
Hani son nefesimize kadar aşkı taşıyacaktık yüreğimizde?
Hani sevgili, hani verdiğimiz sözler?
Şimdi bir şarkı yankılanıyor kulaklarımda… Güftekarı ve bestekarı Ethem Adnan Ergil’i saygıyla anıyorum.
Hani verdiğin sözler, hani ellerin nerde
Hani huzur bulduğum güzel gözlerin nerde
Hani sen hep benimdin, şimdi nerdesin nerde?
Hayat böyle işte… Tutamayacağım sözleri vermedim asla. Ama bu kez bir de baktım ki, verdiğim söz bir tarafta, ben diğer taraftayım. Elimizden de hiçbir şey gelmiyor, ya da gelemiyordur artık.
Ama hayat yine de devam eder. Bitsin istersiniz belki. Her gece yatağa girerken son geceniz olsun istersiniz. Bunu dileyerek girersiniz yatağa. Ama her şeye rağmen yaşamaya devam edersiniz. Ta ki vadeniz dolana kadar.
Her aşk kendi ölümünü kendi cebinde taşır. Her aşk kendi cenaze törenine katılmadan çekip gitmez hayatınızdan. Bilirsiniz ki, artık O hayatınızda değildir. Artık AŞK dediğiniz insan başka ufuklara yelken açmak üzere yola çıkmıştır bile… Aşk artık başka bir dünyada, başka bir yaşamdadır.
Bu her iki taraf için de geçerlidir aslında… Ama herkes kendi cephesinden baktığı zaman öteki taraf için düşünür bunu. Sanırız ki, aşk bir daha asla olmayacaktır. O başkasına aşık olsa bile, sen bir daha asla sevemeyeceksin gibi gelir sana. Ama daha önce de dediğim gibi her aşk nasıl ölümünü kendi cebinde taşırsa, öbür cebinde de yeniden doğuşlar gizlidir.
Unutmak kolay değildir. Aslında “unutmak” diye bir şey de yoktur bence. İnsan hafızası o kadar kötüdür ki, en olmadık zamanda en olmayacak bir objeyle hatırlattırıp, darmadağın eder sizi. Sadece gün geçtikçe bu darmadağın olma halinin şiddeti azalır. Ama “unutmak” diye bir şey yoktur ve asla olmayacaktır.
Aslında unutmanın da bir anlamı yoktur.
Çünkü Aşk yüreğe kazınmalı ve çekip gitse bile yürekte mutlaka izi kalmalıdır. Sonsuza kadar…
Bu gün de bunlar düştü klavyeme yüreğimden. Sevgiyle, dostlukla, aşkla…
www.haberhurriyeti.com / HATİCE NAYIR
ADI AŞK YOLCULUĞUMUN
Adı Aşk olan ülkeden çıktım yola
Yüreğimde buruk bir acı
Bir özgürlük türküsü yerleşmiş dudaklarıma
Adı Aşk olan ülkede kalanlara elveda
Adı Aşk olan ülkede bıraktım hüzünlerimi
Biraz da umutlarım yoldaş kaldı onlara
Bir yalnızlık senfonisi aktı damarlarıma
Yüreğimde kalanlara da elveda
Seninle susmalıydım oysa
Belki de susamalıydım biraz daha Aşk’a
Görmeseydim mutsuzluğumu
Daha kalacaktım mutlaka
Adı Aşk olan ülkeden çıktım yola
Yalnızlığım,
Bir kusurum olduysa
Affola…