İzmir var oldukça, inmez o bayrak

İZMİRLİ VAR OLDUKCA

İNMEZ O BAYRAK

Dokuz Eylül sabahı gün doğarken İzmir’in Kuzeyinden, insanın için ürperten sesler geliyordu. Yer gök sarsılıyordu adeta… Yunan çizmesi altında inleyen İzmirli heyecan ve endişe içinde göğe yükselen toz bulutlarını izliyordu. Güneş hızla yükseliyor, gök gürültüsü, nal seslerine dönüşüyordu…
İzmirli bilmedeydi Dumlupınar’da ölümüne bir vatan savaşı verildiğini… Bir yanda yedi düveli arkasına alan Yunan ordusu, bir yanda cepheden cepheye koşmaktan yorgun, bıkkın, silahı, cephanesi ve dahi karavanası kısıtlı Türk askeri…
Bu nal sesleri hangi orduya aitti?
İzmirlinin yüreğini yangın yerine çeviren, beyin hücrelerinde şok etkisi yaratan bu sorunun cevabını bilememekti…
Bu bekleyiş cehennem azabından beterdi İzmirliye…
Derken uzaklardan bir haykırış yırttı ortalığı…
Allahu Ekber… Geliyor Türkler…
Bu ses dalga, dalga yayıldı İzmir’de … Güller açtı yüzlerde, gönüllerde…
Çoluk, çocuk, kadın erkek genç yaşlı…. Sevinç gözyaşları dökmekte…
Şanlı Bayrağımız gururla dalgalanmakta Kadife Kalede…
O coşku, o sevinç bitmedi bitmeyecek…
Tam 92 yıl önce dikildiği yerden bir daha inmeyecek…
…Ve İzmirli var oldukça kıyamete kadar dalgalanacak

FİKRET KALMUK/ www.haberhurriyeti.com