Bana ölmeyen bir aşk getirin. / Bırakın, unutayım her şeyi sonra… / Yıldızlar yoldaşım olsun, / Gökyüzü kardeşim… / Son arzumu yüzünüze söyleyeyim.

Siyah/Beyaz. / Bir de günahları / Gri..! / Samimi siyah’ın / Haylaz çocuğu / Gri…\\ / Onlar elli tonu dese de / Benim hayalim, / benim düşüm/se..!

Biz sevdikten sonra güz bahar olur / Biz gördükten sonra çöl saray olur / İnandıktan sonra bak neler olur / Duayla kuruldu bizim Dünya’mız…

Ahrazım gelme üstüme… / Vazgeçtim…. / En çok da kendimden… / Her sözü bi yara, / Gözyaşlarımla yıkamaktan yoruldum…

Hafif bir rüzgarın , / Saçlarına dokunduğunu / Dudaklarını sıyırdığını / teninle sarmaş dolaş olup / gözlerinin / öpmelerimden değil de / Rüzgardan kapandığını / Düşününce, / Kelimelere bile küsen / Kalemim / var benim…

Kuşlar diyorum, / Bugün de gelmediler pencereme. / Baharlarını kaybetmiş mevsim gibiyim…

Kişiler vardır aramızdan ayrıldıktan sonra ona değer verir, ağıtlar yakar, şiirler yazarız… Yaşıyorken böyle bir onura erişmek, hem de 8 yaşındaki bir yazar, kitapsever ve kitap bağışçısı tarafından böyle bir onura erişmek..

Ve insanlar, ah, benim insanlarım, / Yalanla besliyorlar sizi, / Halbuki açsınız, / Etle, ekmekle beslenmeye muhtaçsınız.

Çocukların ellerinde şekerleri / Gökyüzünde uçurtmaları, / Yanı başlarında anne/babaları / Anne/babalarınsa evlatları…

Üzerine düşen her ah’ta / Ben varım ufacık da olsa… / Sen farkında olmasan da, / Yanındayım paramparça…

Sen kapıma türküler bırak, / Ben yine sana aldanayım…… / Perdesi gökyüzü olan evlerde / Günün söküklerini diker gece… / Yıldızlar bu yüzden vardı… / Umut bu yüzden…

Yunan ordusu gibi denizde.. / Geriletmek, aydınlık ışığını / Söndürmek isteyenleri.. / Kutlu olsun.. / İzmir’imin / Kurtuluş yıldönümü / Kutlu olsun..